ژولیده ای که از 12 سالگی با عنایت فاطمه زهرا (س) شاعر شد

به گزارش خبرنگار مهر در ورامین، محمدحسن فرحبخشیان در سال 1320 در منطقه فرح بخش نیشابور دیده به جهان گشود و روزگار کودکی و نوجوانی را در دیار عطار سپری کرد.

وجود محمد حسن، از همان کودکی و نوجوانی با دلبستگی به ائمه آمیخته شد تا اینکه در ماههای آخر عمرش در ورامین، به نگارنده این سطور گفت: اولین بار که با مادرم در مجلس عزاداری امام حسین (ع) شرکت کرده بودم، سخنران درباره حضرت فاطمه زهرا (س) و علت شهادت و محل دفن آن بانوی بزرگوار سخن گفت و در پایان، به ذکر مصیبت ایشان پرداخت که من زار زار گریه کردم و در آن هنگام در قلبم جرقه ای زد که ای کاش می توانستم من هم در مدح و ثنای این بانوی پاک، شعر بگویم و همانجا از بی بی فاطمه (س) خواستم مرا کمک کند و همین هم شد.

وی افزود: 12 ساله بودم که شبی در خواب، وارد مجلسی شدم که بزرگان همه جمع بوده و در مدح اهل بیت (ع) شعر می گفتند. در میان آنها "شهریار" را دیدم که مورد عنایت معصومین قرار گرفت؛ خیلی ناراحت شدم که چرا من نباید شعر بگویم؟

ژولیده که با تکرار خاطرات آن شب رویایی و مقدس، اشک می ریخت و سخن می گفت، با شور خاصی ادامه داد: در یک لحظه صدای بانویی مرا به اسم خواند و گفت "حسن کوچک هم شعر بخواند" و من نیز صبح آن روز که از خواب بیدار شدم، بی اختیار شعر را مثل باران از دهانم در حال بارش دیدم و از همان روز شروع به نوشتن اشعاری کردم که می سرودم. روز به روز هم بیشتر از محبت اهل بیت (ع) به خصوص فاطمه زهرا (س) و سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) بهره مند شدم:

در این جهان به خدا تا رمق به جان من است / همیشه نام حسین (ع) بر زبان من است

چه خوانمش که محمد (ص) به وصف او فرمود: / که من از آن حسین (ع) و حسین (ع) از آن من است

جان عاشق و شیدائی فرحبخشیان که با اهل بیت عصمت و طهارت آمیخته شده بود، در 22 سالگی و در روزهای پر تلاطم و انقلابی خرداد 1342 همزمان با نخستین جرقه های انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) با سرودن دو بیت شعر - که بهای آن، بازداشت و تحمل سه سال و هشت ماه حبس در زندان ساواک بود - همراه شد:

پیام رهبر ایران در این جهان، این است / سکوت در برابر ظالم، خلاف آیین است

چو دید عکس خمینی، به خود گفتا شاه: / کسی که کاخ مرا زیر و رو کند، این است!

مرحوم ژولیده در بیان خاطرات این روز، به نگارنده گفت: خرداد سال 42 در مدرسه فیضیه، پای منبر امام خمینی (ره) دو بیت شعر درباره اهمیت و ارزش ولایت فقیه سرودم و مجلس چنان متحول شد که بعد از پایان سخنرانی امام، مرا دستگیر کرده و به زندان ساواک قم بردند.

ابو الشهید شاعر با هیجان وصف ناپذیری افزود: تا 15 روز زیر شکنجه دژخیمان پهلوی در بدترین وضعیت اذیت و آزار بودم و بعد از آن به بند یک زندان قصر منتقل شدم.

لبخند شیرین این شاعر جانباز به سراغش آمد و با افتخار ادامه داد: بعد از چند روز در بین راه بند یک تا محل بازپرسی، مرحوم آیت الله طالقانی را ملاقات کردم و همین برخورد باعث شد که وی به دژخیمان گفت: " این ژولیده شوریده خاکی را از کجا آورده اید؟" و بعد از آن با این مرد خدا چندین بار دیدار داشتم که او نام "ژولیده" را بر من نهاد.

ژولیده نیشابوری پس از آزادی از زندان، تا سال 1357 دو بار دیگر و در مجموع، 6 ماه دیگر زندان طاغوت را تجربه کرد.

وی در دوران جنگ تحمیلی نیز ابتدا فرزندش داوود را در "کربلای 5" تقدیم معبود کرد و بعد جان خودش را در "والفجر 8" به افتخار جانبازی رساند که برخی سروده های حماسی وی به آن دوران برمی گردد.

ژولیده پس از رهایی از زندان قصر، مدتی در ورامین ساکن شد و سپس به نیشابور مراجعت کرد و در مرحله دوم از سال 1368 در ورامین سکونت گزید و تا واپسین لحظات حیاتش با عطر وجودش، شهرستان ورامین را عطرآگین کرد.

ژولیده شعر و ادب معاصر، عصر روز پنج شنبه، نوزدهم مهرماه 1386 و در شب عید فطر، پس از تحمل سالها بیماری، در بیمارستان سوم شعبان تهران به معبودش پیوست و پیکر شیدایی اش، در گلزار شهدای حسین رضا (ع) ورامین، در کنار فرزند شهیدش، آرام گرفت.

"در بهار آزادی جای شهدا خالی" و "صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را / نیکی چه بدی داشت که یکبار نکردی؟" از جمله هزاران بیت و نیم بیت تاثیرگذار ژولیده است که در کنار بیش از 40 اثر مکتوب و جزوه هایش که هنوز چاپ و منتشر نشده اند، می درخشند.

دورنمای اغلب سروده های این شاعر آئینی؛ مذهب، مدح اهل بیت (ع)، عرفان، حکمت، پند و اندرز، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است که در اشعار نغزش، نمود پیدا کرده است.

از این شاعر برجسته آئینی معاصر، مجموعه آثاری از قبیل: گلبانگ عشق، ای قلبها بسوزید، ای چشمها بگریید، چه کنم دلم می سوزد؟، اشک روان، همراز حافظ، پیام عاشورا، حماسه سازان عاشورا، زیارت عاشورا به نظم، به زبان شکر، گل فروش، غزلیات ژولیده، زلال اشک، ارمغان اهل بیت، ارمغان مدینه و ... به زیور طبع آراسته گردیده که برخی از این آثار، بیش از 15 بار تجدید چاپ شده است.

سعادت سرودن زیارت عاشورای منظوم

مرحوم ژولیده، در آخرین سالهای عمر 66 ساله پر برکتش، سعادت داشت تا زیارت عاشورا را هم به زبان شعر بسراید.

وی انگیزه این کار را چنین ترسیم نمود: در یک شب جمعه، بعد از خواندن زیارت عاشورا، به حضرت فاطمه (س) متوسل شدم و بعد از گریه و زاری به خواب رفتم. ساعت دو بعد از نیمه شب بود که در خانه به صدا درآمد. وقتی رفتم دم در، آقای بزرگواری با شال سبز مرا به اسم صدا زد و گفت: "چرا زیارت جدم را به شعر نمی گویی؟" و سپس از نظر رفت و من آن شب تا صبح، تمام زیارت عاشورا را به نظم درآوردم.

ژولیده نیشابوری اشعار ماندگار زیادی بر جا گذاشته ولی شعر "لطف حق" او که منظومی از زبان باریتعالی است، یکی از ماندگارترین آنهاست که اکثر روزها قبل از اذان ظهر صدای جمهوری اسلامی ایران، دلها را خدایی می کند:

دلت را خانه ما کن، مصفا کردنش با من / به ما درد دل افشا کن، مداوا کردنش با من

اگر گم کرده ای ای دل، کلید استجابت را / بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من

بیفشان قطره اشکی که من هستم خریدارش / بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من

اگر درها به رویت بسته شد، دل برمکن بازآ / در این خانه دق الباب کُن، وا کردنش با من

به من گو حاجت خود را، اجابت می کنم آنی / طلب کن آنچه می خواهی، مهیّا کردنش با من

بیا قبل از وقوع مرگ، روشن کن حسابت را / بیاور نیک و بد را، جمع و منها کردنش با من

چو خوردی روزی امروز ما را، شکر نعمت کن / غم فردا مخور، تأمین فردا کردنش با من

به قرآن آیه رحمت فراوان است، ای انسان! / بخوان این آیه را، تفسیر و معنا کردنش با من

اگر عمری گنه کردی، مشو نومید از رحمت / تو نام توبه را بنویس، امضا کردنش با من